รู้ตัวช้า

อลิส ถ้าเธออยู่ข้างๆฉันเธอคงอยากซัดฉันเข้าซักที
เมื่อวานฉันเพิ่งรู้ตัวว่า เสียศูนย์ เข้าอย่างจัง
ยิมกับขวัญก็พากันเป็นห่วง
โทรมาบ้าง ฉุดไปนั่นไปนี่บ้าง
ตบท้ายด้วยคำพูดที่ว่า "เมิงดูแลตัวเองด้วยนะ พวกกูเป็นห่วง"
ได้ยินแล้วทำเอาพูดไม่ออกเลย
ย้อนกลับมาคิดว่า นี่เราปล่อยให้เขามามีอิทธิพลกับตัวเรามากเกินไปละ
ทำไมต้องฝืนใจตัวเอง ทำไมต้องเป็นห่วงความรู้สึกเขา
ทั้งๆที่เขาเองก็ไม่ได้ดูเดือดร้อนอะไร
โอ๊ย...แค่คิดก็อยากจะต่อยตัวเองซักหมัด โทษฐานที่ละทิ้งความเป็นตัวของตัวเองไป
"นี่กูเป็นเหี้ยไรไป"
ว่าแล้วก็ตั้งศูนย์ใหม่กลับมาที่เดิม
แต่ก็โดนกวนประสาทจนทำให้รวนได้ง่ายๆ
ฉันหวังว่าศูนย์ถ่วงคงจะกลับมาหนักเหมือนก่อนหน้านี้ในเร็ววันล่ะ

เอาใจช่วยฉันทีนะอลิซที่รัก

Heart

นี่อลิซ ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลย
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง ต้องการอะไร
อยู่ๆคนที่เราคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทก็บอกว่า 'ชอบ'
มันฟังดูเหมือนล้อกันเล่นเพราะว่าเขาก็ไม่เคยทำให้รู้สึกแบบนั้น
ยังคงมีข่าวคราวเรื่องที่ชอบไปกุ๊กกิ๊กกับสาวๆ
แล้วจะให้เชื่อ? เธอคิดว่าไง
ฉันพยายามไม่คิดอะไรแล้วปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นเหมือนก่อนที่จะรู้
มันก็รู้สึกโอเคนะ ณ ตอนนั้น
แต่แล้ววันที่ฉันกลัวก็มาถึง
ฉันทำให้เขารู้สึกเจ็บโดยไม่ได้ตั้งใจ
ฉันคิดว่าเขาคงทนไม่ได้แล้วกับสิ่งที่ฉันทำ
อลิซ เธอก็รู้ว่าฉันทนไม่ได้ที่จะเห็นใครเจ็บปวด
ความจริงฉันคิดว่าฉันช่วยเขาได้
แต่ก็ยังหาวิธีเห็นแก่ตัวมาให้เขาเลือกจนได้
จะทนอยู่กับฉันต่อไปแบบนี้? หรือ ต่างคนต่างไป?
ฉันภาวนาให้เขาอยู่กับฉัน แต่ไม่เลย เขาเลือกที่จะไป
โอเค...ความจริงแล้วมันก็ควรจะเป็นแบบนั้นตั้งแต่แรก
ความพยายามของฉันมันน่าทุเรศชามัด ฮ่าๆ
หลังจากนั้นน่ะเหรอ
ฉันก็นั่งเฮิร์ททั้งคืน บ้าบอชามัด
คิดว่าวันพรุ่งนี้คงพอจะทำใจได้กับการพบกันที่ไม่เหมือนเคย
พยายามหลีกห่างตามที่่เขาต้องการ
ห่วงแต่ทำเป็นไม่ห่วง สนใจแต่ทำเป็นไม่สนใจ
มันทรมารใช้ได้เลยล่ะ
แล้วไง..."เมื่อคืนเมา จำไม่ค่อยได้ว่าพูดอะไร"
เห๊อะ!!! นี่ฉันใส่ใจเขามากไปใช่มั๊ย
แล้วที่ฉันเกือบร้องให้เป็นบ้าทั้งคืนหมายความว่าไง?
พอทีกับความรู้สึกบ้าๆ
เหมือนเขาพยายามอธิบายอะไรบางอย่างแต่ฉันไม่อยากรับฟังคำใดๆอีก
จนเวลาผ่านไป 2 วัน
เขาบอกฉันว่าไม่ต้องเครียดหรือสนใจเรื่องของเขาแล้ว
เพราะเขาทำใจได้แล้ว 'ไม่ได้ชอบ' แล้ว
โอ้โห เก่งเป็นบ้าเลยว่ะ
คนเรามันจะเลิกชอบกันได้เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?
ตอกย้ำว่าที่ผ่านมานี่แทบจะไร้ความหมาย
ความรู้สึกหลอกลวงที่เคยเจอมันซัดเข้ามาตอกย้ำที่เดิม

เพียงเพราะให้คำว่า 'แฟน' ไม่ได้
เพราะรู้ตัวว่าไม่พร้อมจะใช้คำนั้น
เพราะอิสระที่ไม่พร้อมจะปล่อยมันออกไป
เพราะคิดว่าคงไม่เข้มแข็งพอกับความผิดหวัง

นี่อลิซ
ฉันควรจะทำยังไงต่อไป

hi alice

สวัสดี อลิซ

ขอโทษที่อยู่ๆก็มาพูดกับเธอผ่านสื่ออิเล็คทรอนิคแบบนี้
แต่ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปคุยกับใครในเวลาที่ชีวิตเหมือนจะเคว้งคว้าง
จะว่าไปแล้วฉันห็ไม่ได้ดูแตกต่างจะนักศึกษาชั้นปีที่สองคนอื่นๆ
อาจจะดูน่าอิจฉาในบางเรื่องด้วยซ้ำ
ใครๆต่างก็มองเห็นว่าฉันเพื่อนเยอะ เข้ากับใครๆได้อย่างง่ายๆ
ทุกคนพร้อมจะเปิดรับอยู่ตลอดเวลา
แต่เธอก็รู้นี่ว่าจริงๆแล้วฉันไม่ได้เป็นแบบนั้นซะทีเดียว
ฉันจะคุยก็ต่อเมื่ออยากคุย จะสนิทก็ต่อเมื่ออยากสนิท
แต่ความสนิทที่แท้จริงนั้นมันยากกว่าการเดินเข้าไปทักทายเพียงผิวเผิน
เวลาฉันไม่อยากยุ่งกับใครซักคน ตัวฉันก็ดูจะกวนประสาทอย่างเหลือเชื่อ

เฮ้อ...ฉันมีความรู้สึกบางอย่างที่ซับซ้อน
มันยากที่จะอธิบายให้ใครซักคนเข้าใจ
แต่ฉันก็มั่นใจว่าเธอจะสามารถเข้าใจมันได้ไม่ยาก
เธอคงไม่ว่าอะไรนะถ้าฉันจะเข้ามาคุยกับเธอบ่อยๆ

วันนี้ชักจะง่วงแล้ว
จริงๆฉันมีหลายเรื่องอยากเล่าให้เธอฟังนะ
แต่เราคงเจอกันบ่อยๆ
เอาไว้คราวหน้าแล้วกันนะ

ฝันดีจ๊ะ
บาย